W języku tureckim
nie rozróżnia się rodzajów. Dla rozróżnienia rodzaju używa się wyrazów
kadın (kobieta) i
erkek (mężczyzna), np.
kadın oyuncu (aktorka) –
erkek oyuncu (aktor). Liczbę mnogą tworzymy dodając sufiks
-lar, np. araba (samochód) – arabalar (samochody).
Rzeczowniki odmieniają się przez
7 przypadków. W odmianie należy dodawać
sufiks danego przypadku do rzeczownika.
Odmiana rzeczownika araba - samochód
Nominativ | Kim? Ne? (Kto? Co?) | araba |
Genetiv | Kimin? Neyin? (Kogo? Czego?) | arabanın |
Dativ | Kime? Neye? Nereye?(Komu? Czemu? Dokąd?) | arabaya |
Accusativ | Kimi? Ne? Neyi? (Kogo? Co?) | arabayı |
Locator | Kimde? Neyde? Nerede? (U kogo? W czym? Gdzie?) | arabada |
Ablativ | Kimden? Neyden? Nereden? (Od kogo? Z czego? Skąd?) | arabadan |
Instrumentalis | Kiminle? Neyle? (Z kim? Z czym?) | arabayla |
Materiał przygotowany na podstawie:
Język turecki. Kurs podstawowy.